Zaman geçti.
İnanmazdım böyle şeylere ama…
Geçiyormuş gerçekten.
Kanın çekiliyor içinden,
Sancın bitmiyor, ama…
Bir noktada duruyorsun.
Duruyorsun ve anlıyorsun:
Artık aynı yerde değilsin.
Bir sabah uyanıyorsun,
Ve fark ediyorsun ki,
Adını içinden geçirmemişsin.
İsmini anmadan da nefes alabildiğini fark ediyorsun.
Hatırlamadan gülümseyebildiğini,
Unutmadan devam edebildiğini…
İşte o sabah,
Bitmiş oluyorsun.
Bitmiş ama tükenmemiş.
Bitmiş ama yeniden başlamış.
Ve o gün diyorsun ki:
“Geri gelme.
Artık evde yokum.”
Evin içinde hâlâ anıların dolanıyor,
Kahve fincanında bıraktığın sessizlik var,
Pencerede unuttuğun suskunluklar…
Ama ben artık o evde oturmuyorum.
O eski halim yok orada.
Seni bekleyen biri yok artık.
Ne bir mesajını bekliyorum,
Ne de bir haberini.
Zaten sen hiç gelmedin ki,
Ben boş yere kapıya bakmışım.
Artık bakmıyorum.
Perdeleri de çektim,
Kapıyı da kapattım,
Anahtarı da kırdım.
Geri dönme.
Gelsen de açamam.
Çünkü artık evde yokum.
Şimdi dışarıdayım.
İçime gömülüp kendimi ararken buldum güneşi.
Eskiden seninle gezmeyi hayal ettiğim sokakları,
Şimdi tek başıma yürüyorum.
Ve garip bir şey oluyor:
Yalnızlığım artık acıtmıyor.
Çünkü seninle yaşadığım yalnızlık,
Tek başıma kaldığımdan daha ağırdı.
Senin yanında bile eksiktim.
Seninle birlikteyken bile yalnızdım.
Şimdi gerçekten yalnızım.
Ama en azından artık kendimle beraberim.
Yalnızım ama boş değilim.
Kalbim kırık, evet.
Ama en azından
Kimse kırmıyor artık.
Seninle ilgili her şeyi küçük bir kutuya koydum.
Adını yazmadım.
Çünkü hâlâ adın geçince
İçim bir anlık duruyor.
Ama o da geçecek.
Bir gün adını düşününce
Hiçbir şey hissetmeyeceğim.
İşte o gün,
Beni gerçekten kaybetmiş olacaksın.
Çünkü sen beni sevmedin.
Ama ben seni affettim.
Sen beni yıktın.
Ama ben kendimi yeniden kurdum.
Sen geçmişimdin.
Ben geleceğime yürümeye başladım.
O yüzden dönme.
Sakın gelme.
Artık seni taşıyacak bir kalbim yok.
Adını içimden çıkardım.
Anılarını defterin son sayfasına gömdüm.
Ve o defteri rafa kaldırdım.
Zamanla tozlanacak,
Sonra unuttuğum her şey gibi
Sessizce silinecek.
Ben seni sessizce sevdim,
Ve şimdi sessizce uğurluyorum.
Geri gelme.
Artık evde yokum.
